شیوع عفونت تب خونریزی دهنده کنگو - کریمه در استان سیستان و بلوچستان: یک مطالعه سرولوژیک

تب خونریزی دهنده کنگو-کریمه که یک بیماری آربوویروسی به شمار می رود از اواسط سال 1378 از نواحی مختلف ایران گزارش شده است. هدف این مطالعه در درجه اول مشخص کردن شیوع عفونت این ویروس در دو شهرستان زاهدان و زابل، واقع در شمال استان سیستان و بلوچستان بود. این منطقه درحال حاضر یکی از مهم ترین کانون های این بیماری در ایران محسوب می شود.
در این مطالعه که به روش مقطعی انجام شد، از 300 نفر که با یک نوع روش "نمونه گیری خوشه ای" از کل جامعه شهرستان های مذکور انتخاب شدند، ضمن انجام مصاحبه و پرکردن پرسشنامه، نمونه سرم تهیه شد. متغیرهایی که توسط پرسشنامه جمع آوری شدند عبارتند از: سن، جنس، محل زندگی (شهر- روستا)، تعداد سال های تحصیل، شغل، سابقه گزش کنه، سابقه تماس با احشام، سابقه ذبح احشام، داشتن محلی خاص برای نگهداری از احشام در منزل. سپس ضمن برآورد شیوع موارد سرم مثبت در جامعه مورد بررسی حدود اطمینان شیوع به دست آمده نیز مورد بررسی قرار گرفت و به علاوه از آزمون دقیق فیشر برای بررسی برخی صفات استفاده شد. از 300 نفری که در این مطالعه مورد پرسش گری قرار گرفتند، 297 نفر با نمونه گیری خون موافقت نمودند که از این عده 7 نفر در آزمایش ELISA برای IgG ضد ویروس تب خونریزی دهنده کنگو - کریمه (Crimean-Congo Hemorrhagic Fever-CCHF) مثبت گزارش شدند. به عبارت دیگر می توان شیوع موارد سرم مثبت در این مطالعه را معادل 0.003-0.044)0.024 =(%95CI در نظر گرفت. شیوعی که محاسبه شده است در واقع شیوع موارد سرم مثبت در جامعه مورد بررسی است (سروپروالانس). متغیر سابقه نگهداری از احشام در منزل نیز به طور معنی داری شانس مثبت شدن سرم را افزایش می دهد (p=0.018) این مطالعه که در واقع یک مطالعه مقدماتی برای انجام یک مطالعه جامع تر بوده است، نشان می دهد شیوع بیماری در جامعه مورد بحث که یکی از کانون های بحران این بیماری در ایران محسوب می شود، بسیار پایین تر از آن چیزی است که حدس زده می شد.