بررسی وضعیت درون داد و فرآیند آموزش بالینی در دانشگاه علوم پزشکی ایران

آموزش بالینی فرآیندی است که در آن دانشجویان با حضور بر بالین بیمار و به صورت تدریجی به کسب مهارت پرداخته و با استفاده از تجربیات و استدلال های منطقی کسب شده برای حل مشکلات بیمار آماده می شوند. این مطالعه توصیفی- تحلیلی با هدف بررسی وضعیت درون داد و فرآیند آموزش بالینی در دانشگاه علوم پزشکی ایران درنیمسال دوم سال 81-1380 انجام شد. داده های مربوط به هریک از موارد کمیت و کیفیت درون داد با استفاده از پرسشنامه های پژوهشگر ساخته وباروش نمونه گیری غیر احتمالی به صورت سرشماری از میان دانشجو یان، اعضای هیات علمی و کارکنان بالینی(n=2171) و داده های مربوط به فرآیند آموزش بالینی بانظر سنجی از دانشجویان بالینی به طور تصادفی(n=249) گردآوری وبا استفاده ازشاخص مرکزی و پراکندگی، آزمون t، آنالیز واریانس یکراهه و شفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که با توجه به شاخص های ارزیابی کیفیت آموزش، میانگین تعداد دانشجوی همراه استاد در هنگام ویزیت 23/9 و نسبت تخت آموزشی، بیمار، کارکنان بالینی و کتب تخصصی موجود در بیمارستان های منتخب دانشگاه فوق الذکر به دانشجو به ترتیب 5/2، 9/1، 3/1، 5/25 می باشد. همچنین بیشترین میانگین نمره نظرات دانشجویان در حیطه تسلط علمی و مدیریت آموزشی مربوط به بخش داخلی به ترتیب 32/3 و 95/2 و بیشترین میانگین نمره (04/3) در حیطه توانایی ارتباط و مشاوره مربوط به بخش زنان است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که وضعیت موجود درون داد آموزش بالینی در بیمارستان های منتخب در حد مطلوب قرار دارد، لیکن ارتقای کیفیت فرآیند آموزش بالینی نیازمند مدیریت و برنامه ریزی صحیح، حضور فعال و موثر اعضای هیات علمی در عرصه های خدمات آموزش بالینی است.