آسیب شناسی گفتمان تربیت دینی در نظام آموزشی جمهوری اسلامی ایران

تعلیم و تربیت دینی و شکل دهی به هویت مذهبی واحد، همواره یکی از دغدغه های اصلی نظام تعلیم و تربیت طی سی سال گذشته بوده است. در این راستا هدف از پژوهش حاضر آن است که ضمن معرفی گفتمان غالب تربیت دینی در ایران پس از انقلاب اسلامی (گفتمان اسلامی سازی) و مولفه های آن یعنی (مبارزه با تهاجم فرهنگی و بومی سازی علوم) به آسیب شناسی گفتمان مذکور، خصوصا از منظر تربیت دینی بپردازد. از این منظر پژوهش حاضر به روش تحلیلی و بر اساس مرور و استخراج اطلاعات تاریخی و طبقه بندی آن ها، تلاش نمود تا از یک سو گفتمان اسلامی سازی طی سه دهه ی گذشته را مورد بازشناسی قرار دهد و از سوی دیگر اثرات گفتمان مذکور را مورد واکاوی و تحلیل قرار دهد. نتایج حاصل از این مطالعه گویای این نکته است که تاکید افراطی بر مهندسی اجتماعی، تلاش برای شکل دهی به هویت کاملا یک دست، تقلید گرایی از طریق القا عقیده و صورت گرایی و تربیت قرنطینه ای از جمله آفت های گفتمان های مذکور است.