تاثیر بنزیل آدنین و ایندول استیک اسید بر امکان نجات جنین نتاج حاصل از تلاقی ارقام انگور عسکری و رابی سیدلس

مصرف کنندگان در سراسر جهان به طور فزآینده انگورهای رومیزی بیدانه را ترجیح می دهند. از این رو، هدف برنامه های اصلاح انگور در راستای توسعه ارقام جدید بیدانه با کیفیت میوه بهتر، حبه درشت تر و عملکرد بالا می باشد. در این پژوهش تاثیر محلول پاشی بنزیل آدنین در مرحله قبل از گل دهی و ایندول استیک اسید موجود در محیط کشت بر نجات جنین هیبرید عسکری × رابی سیدلس مورد بررسی قرار گرفت. محلول پاشی بنزیل آدنین (صفر و 30 میلی گرم در لیتر) به ترتیب 14 و 7 روز قبل از اخته کردن گل های رقم عسکری انجام گرفت. تخمک های حاصل از تلاقی عسکری × رابی سیدلس 40 روز بعد از باز شدن گل از درون حبه ها بیرون آورده شد و سپس بر روی محیط کشت نیچ و نیچ حاوی 35/0 میلی گرم در لیتر GA3، 2 گرم در لیتر ذغال فعال، 30 گرم در لیتر ساکارز، 8 گرم در لیتر آگار و غلظت های مختلف ایندول استیک اسید (1، 75/1 و 3 میلی گرم در لیتر) کشت گردید. صفات مورد بررسی شامل تخمک های کالوس داده و تخمک های جوانه زده بود. نتایج نشان داد که اثر غلظت های متفاوت ایندول استیک اسید بر تشکیل کالوس در تخمک ها معنی دار بود و بیشترین تشکیل کالوس در غلظت 3 میلی گرم در لیتر ایندول استیک اسید مشاهده گردید. بر اساس نتایج بدست آمده اثر متقابل غلظت های مختلف ایندول استیک اسید و بنزیل آدنین بر درصد جوانه زنی تخمک معنی دار بود و بیشترین درصد جوانه زنی تخمک (55/10 درصد) در 1 میلی گرم در لیتر ایندول استیک اسید با محلول پاشی 30 میلی گرم در لیتر بنزیل آدنین در مرحله سبز روشن غنچه ها بدست آمد.