بررسی اثر هوش عاطفی (هوش اجتماعی) بر عملکرد آموزشی اعضای هیات علمی (مطالعه ی موردی واحدهای منطقه 2 دانشگاه آزاد اسلامی)

هوش عاطفی یا هوش اجتماعی واژه ای است عمومی که عملکرد موثر را تداعی می کند. هوش عاطفی را می توان توانایی درک و مهار هیجانات و احساسات خود در جهت کمک به فعالیت های فکری، تصمیم گیری و ارتباطی دانست . براساس یافته های گولمن افرادی که از هوش هیجانی بالا برخوردارند می دانند که چگونه هیجانات و احساسات خود و دیگران را کنترل و (Goleman، 1988) هدایت نمایند. هوش عاطفی مجموعه ای از مهارت ها و استعدادهای فردی است که به توانایی درک و فهم چگونگی بروز یا کنترل هیجانات و احساسات دلالت دارد، فردی که از هوش هیجانی بالا برخوردار است در زمینه های شناسایی، درک و کنترل احساسات نیز از استعداد .( و مهارت لازم بهره مند می باشد (فیاضی و احمدی، 1386 هدف از این پژوهش بررسی تاثیر هوش عاطفی (اجتماعی) در بهبود عملکرد اعضای هیات علمی واحدهای منطقه ( 2) دانشگاه آزاد اسلامی می باشد. هوش عاطفی را با متغیرهای مستقل چهارگانه ی خودآگاهی، خود مدیریتی، آگاهی های اجتماعی و قابلیت در سامان دهی روابط در بین اعضای هیات علمی را بر متغیر وابسته ی عملکرد آموزشی آنان با در نظر گرفتن متغیر مداخله گر فضای کاری دانشگاه مورد مطالعه قرار دادیم. در چارچوب نظری، مدل یک پارچه ی گولمن ( 1988 ) را بکار گرفتیم و پرسشنامه ی وی را پس از تغییراتی پیش آزمون کرده و پس از محاسبه ی آلفای کرونباخ بکار بستیم. پس از محاسبه ی حجم نمونه از روش نمونه گیری تخصیص متناسب با حجم جامعه ی آماری پردازش شد . از روش های پژوهش spss نمونه های فرعی را بدست آورده و گردآوری داده ها انجام گردید . داده ها با نرم افزار بهره گرفتیم. (Survey Method) بررسی اسناد و مدارک و پیمایش نتایج پژوهش نشان داد که بین خودآگاهی، خودمدیریتی، آگاهی های اجتماعی و قابلیت در ساماندهی روابط اعضای هیات علمی با عملکرد آموزشی آنان رابطه ی معنی داری وجود دارد. هم چنین پژوهش نشان داد که فضای کاری به عنوان متغیر مداخله گر رابطه ی بین خودآگاهی و خودمدیریتی را تغییر می دهد ولی در رابطه ی بین آگاهی های اجتماعی و قابلیت در ساماندهی روابط عملکرد آموزشی آنان تاثیر می گذارد.