اثر کیتوزان و کلرید کلسیم بر حفظ کیفیت پس از برداشت و ترکیب های پاداکسنده میوه توت فرنگی

این پژوهش به منظور بررسی اثر پوشش خوراکی کیتوزان و کلرید کلسیم بر ویژگی های فیزیکی، کیفی و بیوشیمیایی میوه توت فرنگی رقم پاروس انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار (پوشش کیتوزان 5/0 و 5/1 درصد و کلرید کلسیم 1 درصد به تنهایی و در ترکیب با یکدیگر) به همراه شاهد و زمان نمونه برداری (زمان برداشت، 6 و 12 روز پس از شروع انبارداری) در سه تکرار اجرا شد. پس از تیمار، میوه ها به سردخانه ای با دمای 5/0±4 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 5±90 درصد منتقل شدند. نتایج نشان داد که با افزایش مدت انبارداری در همه تیمارها شاخص های کاهش وزن ، مواد جامد محلول و شاخص طعم افزایش یافت، درحالی که میزان سفتی بافت میوه، آسکوربیک اسید، فنل و فلاونوئید کل، آنتوسیانین کل و ظرفیت پاداکسندگی کاهش یافت. پس از 12 روز انبارداری میزان کاهش وزن ، مواد جامد محلول و شاخص طعم به ترتیب با میانگین 44/5، 89/11 درصد و 86/9 در میوه های گروه شاهد بیشتر از سایر تیمارها بود. در حالی که میزان سفتی بافت میوه، آسکوربیک اسید، فنل، فلاونوئید و آنتوسیانین کل و ظرفیت پاداکسندگی در میوه های تیمار شده با پوشش کیتوزان و کلرید کلسیم به طور معنی داری بیشتر از میوه های گروه شاهد بود. کاربرد توام پوشش کیتوزان و کلرید کلسیم در حفظ شاخص های فوق از کاربرد هرکدام از آن ها به تنهایی بهتر بود. در مجموع برهمکنش کلرید کلسیم یک درصد با پوشش کیتوزان 5/1 درصد موثرترین تیمار در حفظ ویژگی های کیفی و بیوشیمیایی میوه توت فرنگی طی انبارداری سرد بود.