پیشینه گردشگری اقتصادی در خلیج فارس در قرون میانی اسلامی

در تقسیم بندی های سیاسی و جغرافیایی گذشته، سواحل خلیج فارس بین چند ایالت تقسیم شده بود. سواحل شمالی خلیج فارس را سه ایالت ایرانی دربر می گرفت که به ترتیب از غرب به شرق شامل خوزستان، فارس و کرمان می گردید. در این میان بیشترین کرانه شمالی خلیج فارس به ایالت فارس اختصاص داشت که به جهت موقعیت جغرافیایی طبیعی و سیاسی خاص خود از اهمیت بیشتری نیز برخوردار بود و مهم ترین بنادر تجاری و بازرگانی ایرانی در همین ناحیه قرار داشتند. پس از آن، ساحل ایالت کرمان وسعت بیشتری داشت در عین حال لنگرگاه هایش نسبت به بنادر فارس و خوزستان دارای ارزش و اعتبار کمتری بودند. اما در کرانه کم پهنای خوزستان، لنگرگاه های قابل توجهی به چشم می-خوردند. این بنادر و لنگرگاه ها زمینه مساعد و مناسبی را برای فعالیت های اقتصادی و تجارت خارجی فراهم کرده بود و رفت و آمدهای بسیار و داد و ستد پررونقی را د رمناطق جنوبی ایران به وجود آورده بود. در این مقاله وضعیت بنادر و سواحل ایرانی خلیج فارس و نقش آن ها در گردشگری اقتصادی مورد بررسی قرار گرفته است.