بررسی زیست سازگاری و واکنش سیستم ایمنی رت روی داربست های منفرد و مرکب نانوالیاف الکتروریسی شده (PCL/PU) جهت کاربرد در مهندسی بافت

ساخت داربست های نانوالیافی منفرد و مرکب که علاوه بر داشتن حد اقل فعل و انفعالات با بدن (عدم ایجاد واکنش سیستم ایمنی در بدن)، زیست سازگار بوده و شرایط بهینه‫ای را جهت رشد و تکثیر سلول ها فراهم نمایند.
ابتدا با استفاده از روش الکتروریسی اقدام به ساخت 3 نمونه ساختار نانوالیافی از پلیمرهای زیستی پلی کاپرولاکتان، پلی‫یورتان به صورت منفرد و پلی کاپرولاکتان/ پلی یورتان به‫صورت مرکب شد. نمونه ها با اتیلن اکساید به‫ مدت 14 ساعت سترون و جهت بررسی واکنش سیستم ایمنی در زیر پوست بدن 12 رت کاشته شد. هم چنین جهت بررسی میزان رشد و تکثیر سلول ها، ساختارهای تولیدی توسط آزمون قابلیت حیات (MTT assay) مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت.
واکنش لوکالیزه، سیستمیک و عفونی شدن محل عمل تا پایان دوره با وجود عدم دریافت آنتی بیوتیک مشاهده نشد. پلیمر زیستی PCL در حالت منفرد منجر به فیبروز و راکسیون گرانولوماتویی جسم خارجی خفیف در نمونه شد. درحالی‫که در پلیمر زیستی PU ادم خفیف و فیبروز متوسط مشاهده گردید ولی هیچ‫گونه راکسیون گرانولوماتویی جسم خارجی مشاهده نشد. در نمونه ی مرکب PCL/PU نیز ادم و راکسیون گرانولوماتویی جسم خارجی متوسط به‫همراه فیبروز خفیف مشاهده گردید.
نتیجه گیری: ساختارهای منفرد و مرکب ازPCL و PU همگی بسترهای مناسبی جهت رشد و تکثیر سلولی داشته و همچنین میزان واکنش سیستم ایمنی بدن در این نمونه ها بسیار کم و در حد قابل قبولی بود.