دگرگونی ورودی دهم (مسجد جامع اصفهان) در گذر زمان

ورودی مفصل ارتباطی بین درون و بیرون بنا است که، علاوه بر نسبت سنجیده آن با گذرهای مجاور، نقش تنظیم کننده ارتباطات درونی و بیرونی را دارد. ورودی شمالی مدرسه مظفری یکی از ورودی های ده گانه مسجد جامع اصفهان معرفی شده است. فضای ورودی بخشی از ساختار آل مظفری بنا است که، به دلیل تغییرات و الحاقات متعدد، آنچه امروزه از این ورودی مشاهده می شود فضایی گنگ و دارای ابهام است. هدف از این پژوهش شناسایی، تحلیل، و رفع ابهام پیرامون این فضا و فهم نقش گذشته آن با استفاده از بررسی ها و برداشت های دقیق میدانی، کنکاش در ساختار موجود، بررسی اسناد و مدارک مکتوب، و همچنین مقایسه تطبیقی است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که این فضا در مقایسه با 9 ورودی دیگر مسجد جامع و بر اساس شواهد موجود فاقد اندام هایی نظیر پیش طاق، درگاه، سردر، دالان، یا هشتی است. همچنین وجود گشایش های متعدد و یک زوج پلکان در بدنه بیرونی مجاور این فضا و فاصله بین آن و گذر شمالی مسجد و آثار معماری موجود در این فاصله همگی حاکی از این است که حد فاصل این فضا تا گذر شمالی مسجد ساختارهایی داشته که امروزه به طور کامل از میان رفته اند. چنین فرایندی سبب شده این فضا به مرور از یک مفصل ارتباطی درونی به یک سردر ورودی مرتبط با گذر شمالی مسجد مبدل شود.