تاثیر کیتوزان استخراج شده از میگوی سرتیز (Metopenaus affinis) در ماندگاری فیله کپور علفخوار (Ctenopharyngodon idella) بسته بندی شده در خلاء

در این مطالعه تاثیر کیتوزان استخراج شده از میگوی سرتیز (Metopenaus affinis) در پنج تیمار 0، 5/0، 1، 1/5 و 2 درصد بر روی ماندگاری فیله کپور علفخوار (Ctenopharyngodon idella) در بسته بندی خلاء به مدت 15 روز در دمای یخچال مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه شاخص های شیمیایی فساد (pH، بازهای نیتروژنی فرار (TVB-N)، تیوباربیتوریک اسید (TBA)، پراکسید (PV)، اسیدهای چرب آزاد (FFA) و میزان بار میکروبی (TVC) و همچنین خصوصیات بافت که شامل فاکتورهای سختی، پیوستگی، فنریت، صمغی و جویدنی است مورد سنجش قرار گرفت. نتایج نشان داد که میزان pH در طول دوره روند افزایشی داشت و در تمام تیمارها این تغییر در روز 15 نسبت به روز صفر معنی دار بود (0/05>P). میزان PV تا روز 12 روند افزایشی را نشان داد. مقدار TBA در روزهای 9، 12 و 15 به جز در تیمار 2 درصد کیتوزان (در روز 9) از حد مجاز عبور کرد. میزان TVB-N طی 15 روز روند افزایشی داشت و از روز 9 تمام تیمارها (به جز 2 درصد کیتوزان) از حد مطلوب خارج شدند. میزان FFA با افزایش زمان نگهداری در تمام تیمارها افزایش معنی داری داشت (0/05>P) اما در تیمارهای دارای کیتوزان این افزایش در مقایسه با سایر تیمارها کاهش داشت. میزان TVC از روز صفر تا روز 15 افزایش معنی داری داشت (0/05>P). مقدار بار میکروبی تیمار شاهد در روزهای 12 و 15 از حد مجاز خارج گردید و در تیمار شاهد به Log cfu/g 7/86±0/16 و در تیمار دارای 2 درصد کیتوزان به 0/35 Log cfu/g 5/78± رسید. همچنین نتایج نشان داد که کیتوزان تغییرات معنی داری بر ویژگی های بافتی نداشت. در مجموع نتایج نشان داد که فیله کپور علفخوار با تیمار 2 درصد پوشش کیتوزان تا روز 15 دارای کیفیت مطلوبی بود.