گونه شناسی روایت های تعاملی غیرکاربر-محور در بازی های رایانه ای

مشارکت و امکان اثرگذاری کاربر از طریق انتخاب از میان دو یا چند گزینه موجود در روایت داستانی یک بازی رایانه ای، نه تنها به مثابه یک گام روبه جلو برای قصه گویی و روایت پردازی به حساب می آید، بلکه این عرصه را از دوره سنتی خارج، و وارد دوره نوینی کرده است. دوره نوینی که با معرفی روایت های تعاملی، درهای جدیدی را در عرصه روایت شناسی به روی پژوهشگران گشوده است. روایت های تعاملی که در ابتدا تنها به انتخاب های جزئی کاربر در سیر روایی بازی محدود می شدند، با کمک فناوری های روز، ظرفیت های جدیدی به دست آوردند؛ به طوری که روزبه روز بر اثرگذاری کاربر در سیر داستانی بازی افزوده شد. این افزایش ظرفیت، با ارائه دسته بندی های متعدد با محوریت روایت های تعاملی از سوی پژوهشگران همراه شد. یکی از این دسته بندی ها که براساس میزان عامیلت کاربر شکل گرفت، مبنای پژوهش پیش رو قرار دارد. این دسته بندی، روایت های تعاملی را به کاربر-محور و غیرکاربر-محور تقسیم کرد. بر این اساس، پژوهش حاضر تلاش می کند ضمن تبیین جایگاه روایت های تعاملی در هندسه مطالعات بازی های رایانه ای، ابتدا عناصر شکل دهنده روایت های تعاملی را به صورت توصیفی-تحلیلی معرفی نماید. سپس روایت های تعاملی غیرکاربر-محور را، که بیشترین کاربرد را در بازی های رایانه ای دارد، مورد توجه قرار دهد و گونه ها و چگونگی شکل گیری روایت های تعاملی غیرکاربر-محور در بستر بازی های رایانه ای را تبیین نماید. این پژوهش با پیشنهاد ساختاری مناسب برای تحلیل و توسعه بازی های رایانه ای، تلاش می کند ضمن کمک به کاربران، طراحان و منتقدان این عرصه، بخشی از زمینه های لازم برای ادراک و تعامل صحیح تر با روایت های تعاملی را فراهم کند.