همبستگی بین خودکارآمدی با کیفیت خواب و شاخص عملکرد جنسی در بیماران دیابتی نوع 2

دیابت، بیماری مزمنی است که با عوارضی همچون مشکلات خواب و اختلالات جنسی همراه است. در این میان، خودکارآمدی یک شاخص مهم در تطابق با بیماری در افراد دیابتی است که به بیماران برای کشف و استفاده از حداکثر توانایی خود به منظور مدیریت بیماری کمک می کند. این مطالعه با هدف تعیین همبستگی بین خودکارآمدی با کیفیت خواب و بروز اختلال عملکرد جنسی در بیماران دیابتی نوع 2 انجام شد.
در این مطالعه به روش توصیفی - همبستگی، 200 بیمار دیابتی نوع 2 با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند از بیمارستان های شهید باهنر و رجایی شهر کرج انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه مشخصات دموگرافیک، مقیاس خودکارآمدی در مدیریت دیابت، پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبورگ، ابزار عملکرد جنسی در زنان و مقیاس بین المللی عملکرد نعوظ جمع آوری شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند
در این مطالعه بین خودکارآمدی و عملکرد جنسی مردان، همبستگی مثبت وجود داشت؛ به عبارتی، بین خودکارآمدی با اختلال نعوظ، همبستگی معنی دار آماری مشاهده گردید (002/0p<). ضریب همبستگی در متغیر پیش بین خودکارآمدی، 31/0 بود و بین خودکارآمدی با عملکرد جنسی زنان، همبستگی معنی داری دیده شد (001/0p<). ضریب همبستگی در متغیر پیش بین خودکارآمدی، 33/0 به دست آمد. بین خودکارآمدی با کیفیت خواب نیز همبستگی منفی بود؛ به عبارتی بین خودکارآمدی با کیفیت خواب، همبستگی معکوس معنی داری وجود داشت (003/0p<). ضریب همبستگی در متغیر پیش بین خودکارآمدی و کیفیت خواب 21/0- بود؛ یعنی با افزایش یک واحد آشفتگی کیفیت خواب، خودکارآمدی 2/0 کاهش می یافت.
با توجه به نتایج این مطالعه، در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2، اختلال عملکرد جنسی و مشکلات خواب شایع بوده که بر کیفیت زندگی آنان تاثیر منفی دارد. بنابراین، توجه به خودکارآمدی در مشاوره سلامت بیماران دیابتی نوع 2 می تواند نقش مهمی در عملکرد جنسی و کیفیت خواب آنان داشته باشد.