بررسی رابطه عمل به باورهای دینی و امیدواری با رضایت از زندگی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر تهران

این پژوهش با هدف مطالعه رابطه ی عمل به باورهای دینی و امیدواری با رضایت از زندگی انجام گرفته است. بدین منظور تعداد 120 دانش آموز دختر به شیوه نمونه گیری از جامعه در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش عبارت از مقیاس عمل به باورهای دینی، مقیاس امید اشنایدر ( لوپزو همکاران، 2000 )و پرسشنامه رضایت از زندگی دینربودند. تحلیل داده ها با استفاده از روش رگرسیون چند متغیری از نوع ورود زمان، در سطح معنا داری a≤./.5-نشان داد که بین عمل به باورهای دینی و امیدواری، با رضایت از زندگی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دو رابطه معنا داری وجود دارد. براساس یافته ها، ایمان به خدا و عمل به اعتقادات دینی، موجب نگرش هدف دار فرد به کل زندگی و موجب انسجام و آرامش فرد می شود. یافته های پژوهش می تواند مسئولین آموزش پرورش را در جهت ارتقای عمل به باورهای دینی دانش آموزان و افزایش میزان امیدواری و رضایت از زندگی درآنان یاری نماید