تاثیر جنسیت بر درک نوای عاطفی گفتار در زبان فارسی

لازمه تعامل اجتماعی موثر پردازش و درک صحیح نوای عاطفی گفتار گوینده است. گفتار عاطفی، که حاوی اطلاعات زیادی درباره احساسات و مقاصد اجتماعی گوینده است، خود از تفاوت هایی فردی-جامعه شناختی همچون سن و جنس تاثیر می پذیرد که از این میان نقش جنسیت به اندازه کافی مطالعه نشده و هنوز محل بحث است. همچنین معدود مطالعات انجام شده، تنها عملکرد گویشوران زبان های دارای وزن تکیه ای (همچون آلمانی و انگلیسی) را بررسی کرده اند. اما از آنجا که نوای عاطفی گفتار، خود، متاثر از شاخصه های زبان- ویژه، مانند ​تقسیم وزنی زمان، است و این شاخصه زبان های دارای وزن تکیه ای را از زبان های دارای وزن هجایی تفکیک می کند نگارنده بر آن شد تا قابلیت کاربرد نتایج این تحقیقات را در زبان هایی که تقسیم زمانی متفاوتی دارد بررسی کند. بنابراین، پژوهش حاضر نقش جنسیت را در تشخیص و درک نوای عاطفی گفتار در زبان فارسی، به عنوان زبانی که وزن هجایی دارد و تقسیم وزنی-زمانی آن متفاوت است، مورد مطالعه قرار می دهد. بدین منظور در یک آزمایش رفتاری، از 66 گویشور فارسی زبان خواسته شد تا نوای عاطفی مجموعه ای از متون صوتی نمایشنامه های معتبر را تشخیص دهند. این متون حاوی مجموعه جملاتی بود که واژگان موجود در آن ها به لحاظ محتوایی خنثی بودند و در پنج حالت عاطفی خشم، تنفر، ترس، شادی و غم توسط یک بازیگر خانم و یک بازیگر آقا اجرا شده بودند. داده های این آزمون با مدل رگرسیون لجستیک بررسی شدند و به طور کلی، نتایج نشان می دهند که: 1) میزان تشخیص نوای عاطفی گفتار به صورت معناداری با جنسیت شنونده ارتباط دارد؛ بدین معنا که آزمودنی های مونث در مقایسه با آزمودنی های مذکر توانمندی بیشتری در تشخیص تمامی مقوله های عاطفی گفتار دارند؛ 2)تقسیم وزنی زمان (یعنی وزن تکیه ای در مقابل وزن هجایی) بر تشخیص نوای عاطفی گفتار تاثیری ندارد.