رابطه متغیرهای بالینی صرع با عملکرد شناختی و آشفتگی هیجانی در بیماران مبتلا به صرع مقاوم به دارو

با توجه به اهمیت مسائل بیماران مبتلا به صرع مقاوم به دارو در کیفیت زندگی و روند بیماری، هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه متغیرهای بالینی صرع با عملکرد شناختی و آشفتگی هیجانی در این بیماران بود.
طرح پژوهش از نوع همبستگی می باشد. از بین بیماران مبتلا به صرع مقاوم به دارو دارای پرونده در بهزیستی شهر اردبیل 35 بیمار مبتلا به صرع مقاوم به دارو در دامنه سنی (1پ8 تا 25 سال) در تابستان سال 96 پرسشنامه مربوط به خصوصیات دموگرافیک و بالینی (تعداد داروهای ضد صرع مصرفی و فراوانی حملات تشنجی) بیماری را پاسخ دادند انتخاب نمونه به صورت نمونه گیری در دسترس صورت گرفت. به منظور بررسی عملکرد شناختی از آزمون های شکل تجمعی ری- اوستریت و کارت دسته بندی ویسکانسین و ارزیابی آشفتگی هیجانی از مقیاس لویندا استفاده شد. روش ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون هم زمان برای بررسی داده ها مورداستفاده قرار گرفت. به منظور کنترل سن شروع و مدت زمان ابتلا به بیماری، بیماران با سن شروع (10-5 سال) و مدت زمان ابتلا به بیماری (کم تر از 10 سال) موردبررسی قرار گرفتند.
یافته های پژوهش نشان داد که بین متغیرهای بالینی صرع با عملکرد شناختی و آشفتگی هیجانی رابطه معنی دار وجود دارد (01/0p<). همچنین طبق نتایج تحلیل رگرسیون تعداد داروهای ضد صرع مصرفی و حملات تشنجی توان لازم برای پیش بینی عملکرد شناختی و آشفتگی هیجانی در بیماران مبتلا به صرع مقاوم به دارو را دارند. تعداد داروهای ضد صرع مصرفی توان بیشتری در پیش بینی عملکرد شناختی و آشفتگی هیجانی دارد.
متغیرهای بالینی بیماری صرع در عملکرد شناختی و آشفتگی هیجانی بیماران مبتلا به صرع مقاوم به دارو تاثیرگذار است. شناسایی این متغیرها به منظور اجرای مداخلات درمانی مناسب در راستای بهبود کیفیت زندگی و روند بیماری حائز اهمیت است.