بررسی تطبیقی دو رمان «قصه حب مجوسیه»، اثر عبد الرحمن منیف و «چشم هایش»، اثر بزرگ علوی، بر اساس مکتب ساختارگرایی زبانی

اگر یک متن را بسان تکه های یک پازل به حساب بیاوریم، می توان گفت مسئله اساسی در این پازل، ارتباط و همخوانی بین قطعات است. ساختارگرایان معتقدند یک متن، دارای بافت است. سازگاری میان اجزای این بافت، مسئله ای است که لازم است بدان پرداخته شود. آنان در واقع می خواهند رابطه یک جزء با جزئی دیگر را کشف کنند. ما در این مقاله به تحلیل و تطبیق اصول ساختارگرایی بر دو رمان «قصه حب مجوسیه» اثر عبد الرحمان منیف و «چشم هایش» اثر بزرگ علوی خواهیم پرداخت؛ روش ما در این پژوهش، روش تحلیلی تطبیقی (مکتب تطبیقی امریکایی) و استفاده از منابع کتابخانه ای خواهد بود. سرانجام به این نتیجه خواهیم رسید که زن اثیری در هر دو رمان، نقش برجسته ای دارد و نیز «چشم» نقش بسزایی در رمان ها ایفا می کند. همچنین به کارگیری فنون رمان نویسی در دو رمان بسیار بارز است و در میان این فنون، سازگاری و همخوانی نیز وجود دارد؛ تا جایی که می توان گفت ساختار هر دو رمان، ساختاری مستحکم و هماهنگ است.