زیبایی شناسی مولفه های برجسته ساز در قصیده «اللامیه الفخریه» ابوالعلاء معری با رویکرد سبکشناسی

مقاله حاضر، با روش توصیفی تحلیلی و با اتکا به رویکرد سبک شناسی، جنبه های زیبایی شناسی متغیرهای برجسته ساز قصیده «اللامیه الفخریه» را در لایه های مختلف (آوایی، واژگانی، نحوی، معنایی و کاربردی) بررسی کرد. در لایه آوایی شاعر از صامت ها و مصوت هایی که دارای صفت جهر هستند، همچون «الف و لام» به تناوب بهره برده است که زیبایی شناسی استفاده از این دو حرف، ایجاد توازن و تعادل میان موسیقی درونی با محتوای شعر است. نتایج به دست آمده در لایه واژگانی نشان می دهد که شاعر به منظور ایجاد وحدت موضوعی در قصیده از ضمیر انا به فراوانی استفاده کرده که بسامد بالای آن، علاوه بر آفرینش متغیری سبک ساز، برتری طلبی شاعر را هم اثبات می کند. مهم ترین هنجارگریزی های نحوی، تقدیم ما حقه التاخیر و اعتراض است که زیبایی شناسی آن ها؛ تاثیرگذاری بیشتر بر خواننده، حصر معانی خودشیفتگی در وجود شاعر است. کاربرد هدفمند از عناصر زبانی (استعاره، تشبیه،..) تصویر سازی های مخیل، و اثبات دو نوع خودشیفتگی(libidinal وlucid) از ویژگی های بارز سبکی در بیان معانی فخر و خودستایی است.