بررسی نمادهای امام دوازدهم در ایران، با تکیه بر المان های شعر، سازه، مراسم...

پژوهه حاضر به دنبال بازخوانی گونه های از نماد می باشد که ترجمان باور به امام مهدی در آن نمودار شده است، محدوده زمانی آن از ابتدای غیبت کبری بوده و تا اواسط دولت صفویان مورد کنکاش قرار گرفته است، دوره ای که شیعه امامیه به شدت در تکاپو بوده و توانست در جغرافیای ایران رشد شگفت انگیزی داشته باشد، در این مسیر بازخوانی چند المان مشهور از جمله شعر، سازه، مراسم مورد بررسی قرار گرفته و این مهم دانسته شد که بسیاری از این نمادها سیر تکاملی داشته و با گسترش باور به غیبت امام ثانی عشر و آزادی نسبی متاثر از حاکمان شیعی در نماد سازی نقشی بس چشم گیر داشته است، در ادامه برخی از نشانه های خرافی نیز بررسی شده و تبیین شد که چرا در ادبیات نمادسازی شیعه به وجود آمده در عین حال استقبال چندانی از آن در تاریخ صورت نگرفت.