مقایسه پتانسیل های فراخوانده حسی - پیکری در رادیکولوپاتی های کمری -خاجی قبل و بعد از عمل جراحی

پتانسیل های فراخوانده حسی پیکری (SSEP) در ارزیابی جنبه های مختلف رادیکولوپاتی ها به کار می رود. هدف از این مطالعه تحقیق در مورد تغییرات پتانسیل های فراخوانده حسی پیکری در رادیکولوپاتی های کمری خاجی ناشی از فتق دیسک بین مهره ای قبل و بعد از عمل جراحی است.
در یک آزمایشگاه الکترودیاگنوستیک برای مطالعه آینده نگر 42 بیمار کاندید عمل جراحی دیسک فتق یافته، قبل از عمل جراحی و 2 ماه بعد از آن آزمون SSEP صورت گرفت و نتایج تغییرات در دو گروه جداگانه مربوط به عصب تیبیال و عصب پرونئال مقایسه شد.
میانگین کاهش زمان تاخیری2 در عصب تیبیال 25 بیمار قبل از جراحی 2.47 ± 44.28 بود که بعد از جراحی به44.28 ±2.22 کاهش یافت (p<0.05). میانگین کاهش زمان تاخیری در عصب پرونئال 17 بیمار نیز قبل از جراحی 2.57±37.93 بود که بعد از جراحی به 1.56± 35 رسید(p<0.05). هر دو اختلاف از نظر آماری معنی دار بودند.
تغییرات هدایتی در رادیکولوپاتی بعد از عمل جراحی فتق دیسک بین مهره ای را می توان با انجام آزمون SSEP دو ماه بعد از جراحی بررسی کرد که در مقایسه با SSEP قبل از عمل جراحی می تواند پیگیری مطلوبی از نتیجه عمل به دست دهد و در موارد بهبود نیز مکانیسم آن اساسا با میلین دار شدن مجدد اعصاب قابل توجیه است.