مقایسه تاثیر دو نوع تمرین اختیاری و استقامتی بر رشد فولیکول های تخمدان در موش های صحرایی مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک

سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)، یکی از اختلالات شایع غدد اندوکرینی در زنان بوده که در آن علت ناباروری، عدم تخمک گذاری است. در پژوهش حاضر، تاثیر دو نوع تمرین اختیاری و استقامتی بر فولیکول های تخمدان در رت های مبتلا به PCOS مقایسه گردید.
در این پژوهش تجربی، تعداد 40 سر رت ماده نژاد ویستار (با میانگین وزنی 20±220گرم) به روش تصادفی ساده به چهار گروه ده تایی شامل: 1- گروه کنترل، بیمار؛ بیمار + تمرین اختیاری و بیمار + تمرین استقامتی تقسیم شدند.
رت ها در گروه های تمرین به مدت 8 هفته (5 جلسه در هفته) فعالیت اختیاری روی چرخ گردان و فعالیت منظم هوازی روی تردمیل را تجربه کردند. 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، رت ها بیهوش شده و بافت تخمدان ها پس از خارج شدن، با هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی شدند. داده ها با استفاده از آزمون های آماری واریانس و آزمون تعقیبی LSD تحلیل شدند.
در این مطالعه، هر دو نوع برنامه تمرینی منتخب منجر به کاهش وزن رت ها، کاهش معنی دار فولیکول های پری آنترال و آنترال، تفاوت غیرمعنی دار در فولیکول های پری اویولیتوری و آترتیک، همچنین افزایش معنی دار فولیکول های جسم زرد نسبت به گروه بیمار شد که نشان دهنده انجام و آغاز تخمک گذاری بود.
نتایج این مطالعه نشان داد هر دو نوع تمرین اختیاری و استقامتی بر رشد فولیکول های تخمدان و تخمک گذاری، تاثیر مثبت یکسانی دارد.