تاثیر آسپرین و ایبوپروفن بر تکثیر سلول های سرطانی دهانه رحم (Hela) در مقایسه با سلول های غیرسرطانی (Hek293) در محیط کشت سلولی

مطالعات نشان داده اند داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی می توانند بر رشد و تکوین سرطان تاثیر گذار باشند. این مطالعه با هدف تعیین اثرات آسپرین و ایبوپروفن بر زنده مانی سلول های سرطانی دهانه رحم (Hela) در مقایسه با سلول های غیرسرطانی(Hek293) انجام شد.
در این مطالعه تجربی - آزمایشگاهی، سلول های سرطانی دهانه رحم (Hela) و سلول های غیرسرطانی (Hek293) به طور تصادفی به گروه کنترل و گروه های در مواجهه با آسپرین و یا ایبوپروفن (با دوزهای 01/0، 1/0، 1 و 10 میلی گرم برمیلی لیتر) تقسیم شدند. 24ساعت پس از مواجهه با داروها، زنده مانی سلول ها به روش سنجش MTT اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از روش آماری آزمون واریانس یک طرفه بین گروه ها تحلیل شدند.
زنده مانی سلول های Hela در مواجهه آسپرین (با دوزهای 01/0، 1/0، 1 و 10 میلی گرم برمیلی لیتر)، دچار کاهش معنی داری شد (به ترتیب با 05/0p<، 001/0p<، 001/0p< و 001/0p<)؛ هرچند زنده مانی سلول های Hek293 در مقایسه با گروه کنترل، دچار تغییر معنی داری نشد. زنده مانی سلول های Hela در گروه های دریافت کننده ایبوپروفن (با غلظت های 1/0، 1 و 10 میلی گرم برمیلی لیتر) دچار کاهش معنی داری شد (به ترتیب با 05/0p<، 001/0p< و 001/0p<) و زنده مانی سلول های Hek293 تنها در گروه مواجهه با ایبوپروفن (با دوز 10 میلی گرم برمیلی لیتر) نسبت به گروه کنترل، کاهش معنی داری داشت (001/0p<).
نتایج این مطالعه نشان داد آسپرین و ایبوپروفن می توانند اثر سیتوتوکسیک بر سلول های سرطانی رحم داشته باشند، در حالی که بر سلول های غیرسرطانی اثرات سیتوتوکسیک قابل توجهی ندارند.