پلی مورفیسم ژن های پروتامین 1 و 2 در اسپرم مردان مبتلا به آستنو اسپرمیا

عوامل ژنتیکی متعددی در ناباروری مردان دخیل هستند. هرگونه اختلال در ژن های پروتامین و بیان آنها ممکن است منجر به ناباروری مردان شود.

هدف از این مطالعه بررسی پلی مورفیسم پروتامین 1 و 2 در مردان مبتلا به آستنوزوسپرمی است.

در این مطالعه مورد-شاهدی، نمونه های مورد آزمایش مردان نابارور آستنوزوسپرمی بود. گروه کنترل مردان با اسپرم نرمال بودند. نمونه های اسپرم تحت استاندارد سازمان بهداشت جهانی (WHO 2010) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نمونه های DNA از کل لکوسیت خون استخراج شد. توالی های ژن PRM1 و PRM2 برای جستجوی جهش های بالقوه منطقه های پلی مورفیسم بسیار شایع در آستنوزوسپرمی در مقایسه با مردان عادی بررسی شد.

در مجموع 9 منطقه پلی مورفیسم بسیار شایع بین پرایمرها بررسی شدند. سه مورد از آنها با PRM1 و شش مورد با PRM2 مطابقت داشتند. شایع ترین مناطق پلی مورفیسم در PRM1 مربوط به 102G>T (rs35576928) ، (49C>T (rs140477029 و 139 (C>A (rs737008 بود. در مورد PRM2، 6 پلی مورفیسم شایع منطقه مورد بررسی قرار گرفت، از جمله 248 C>T (rs779337774)، 401G>A (rs545828790)، 88C>T (rs115686767)، 288G> C (rs201933708)، 373C> A (rs2070923) و 298 G> C (rs1646022)). فراوانی آلل از 3 SNPs فوق در مردان مبتلا به آستنو زوسپرمی شامل 373C>A ، 298G> C و 139 C>A بالاتر از گروه شاهد بود.

سه ناحیه پلی مورفیسم متداول شامل rs737008، rs2070923 و rs1646022 فراوانی ژنوتایپ های تغییر یافته بیشتری را نسبت به افراد سالم نشان می دهد. بنابراین، مطالعات بیشتر و گسترده تری را برای ارتباط این SNPs، به عنوان نشانگرهای مولکولی برای تشخیص مردان آستنوزوسپرمی پیشنهاد می کنیم.