بررسی تطبیقی حس دلبستگی مکان در نمادهای شهری دوره اصفهانی و مدرن؛ نمونه موردی میدان آزادی و میدان نقش جهان

با گسترش و توسعه شهرها، ادداث نمادهای شهری به عنوان شاخصه ای برای معرف محیط و فرهنگ روندی رو به رشد داشته است. نمادهای شهری علاوه بر ابعاد محیط و کالبدی ،در ایجاد خاطرات جمع و فردی اشخاص نیز نقش مهم دارند به نحوی که اغلب، شهرهای مختلف را با نماد آن م شناسند .در این پژوهش شهر تهران، به عنوان پایتخت سیاس و شهر اصفهان به عنوان پایتخت فرهنگ ایران مناسبترین گزینه به منظور مقایسه دس دلبستگ مکان مورد مطالعه قرار گرفته اند. از این رو با هدف، شناسای و تعیین اولویت بندی عوامل ایجاد کننده دس دلبستگ مکان به مقایسه تطبیق این دس در میدان نقش جهان و میدان ازادی پرداخته و در صدد پاسخ به این پرسش است که مهمترین عامل در ایجاد دس دلبستگ در نمادهای شهری چیست و در ادامه تاثیر مولفه های موثر بر دس دلبستگ مکان که باعث اصالت بخشیدن به نماد های شهری می شوند را در فرضیه خود طرح کرده است. روش تحقیق این مقاله از نوع توصیف تحلیل بوده و در گردآوری اطلاعات از شیوه مرور متون، منابع و اسناد تصویری در بستر مطالعات کتابخانه ای و ابزار پرسشنامه بهره برده است و سپس با استفاده از نرم افزار sps و آزمون anova و Kendall’s tau_ b و Spearman’s rho به تحلیل می پردازد. در نهایت نتایج پژوهش بیانگر تفاوت عوامل موثر در دلبستگ در دو دوره تاریخ در این میادین شهری است، بطوریکه در میدان نقش جهان مهمترین عامل در ایجاد این دس معیار عزت نفس بوده و در میدان آزادی تداوم بیشترین تاثیر را در ایجاد دلبستگ به مکان داشته است.