رویکردی تحلیلی بر ساز و کار تاثیر منظر موقت بر ارتقاء تعاملات اجتماعی

مناظر موقت، پوششی موقتی برای مناظر دائمی هستند که اگرچه برای مدت کوتاهی باقی م یمانند، تاثیرشان بر ادراک ذهنی مردم از محیط و خلق معنی، پایدارتر و موثرتر است. در این مقاله تلاش شده است تا با استفاده از روش تحلیلی توصیفی با استفاده از شفاف سازی متون و بررسی مصادیق به تبیین چگونگی سازوکار تاثیر گذاری منظر موقت پرداخته شود و همچنین با در نظر گرفتن این مقوله به عنوان مقوله ای جدید، تاثیرات منظر موقت بر رفتار و تعاملات اجتماعی شهروندان موردبررسی قرار گیرد. نتایج پژوهش نشان می دهد؛ منظر موقت با ایجاد تجربه ای جدید از منظر، در نقش یک محرک، کنش های آگاهانه و ناآگاهانه اجتماعی را به همراه دارد. شهروندان جذب فعالیت ها و حضور سایرین می شوند و به واسطه تجربه و حضوری مشترک خاطره ای جمعی شکل می گیرد. تباین فضایی صورت گرفته سبب افزایش حس تعلق می شود. درنهایت این نمایش شهری سبب افزایش تعاملات اجتماعی و تبدیل شهروندان به شهروندی فعال می گردد.