مقایسه دو برنامه تمرینی ثبات مرکزی در خشکی و آب بر تعادل اندام فوقانی و عملکرد شناگران

تعادل اندام فوقانی ارتباط نزدیکی با قدرت عضلات مرکزی بدن، اندام فوقانی و ثبات تنه در یک زنجیره حرکتی بسته دارد و شنا ورزشی است که نیازمند میزان قابل توجهی قدرت، استقامت، تحرک و تعادل در اندام فوقانی است. بنابراین هدف از مطالعه حاضر مقایسه دو برنامه تمرینی ثبات مرکزی در خشکی و آب بر تعادل اندام فوقانی و عملکرد شناگران می باشد.
نمونه آماری تعداد 28 نفر از شناگران در دسترس شهرستان سبزوار بودند که به صورت تصادفی به سه گروه تمرین در خشکی (10نفر)، تمرین در آب (10نفر) و گروه کنترل (8 نفر) تقسیم شدند. برای اندازه گیری عملکرد شنا از تعداد دست در دقیقه و رکورد شنا و برای تعادل از آزمون عملکردی تعادل اندام فوقانی استفاده شد. تحلیل آماری داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مختلط دوعاملی برای مقایسه درون گروهی و بین گروهی متغیرهای پژوهش و از آزمون تعقیبی بونفرونی برای مقایسه ها ی دو به دو گروه ها استفاده شد.
نتایج نشان داد که 4 هفته تمرینات ثبات مرکزی در خشکی باعث بهبود زمان شنای 50 متر و همچنین بهبود تعادل اندام فوقانی در سمت برتر و غیربرتر شد. این بهبود در زمان شنا برای گروه تمرین در آب و نیز برای تواتر دست در هر دو گروه معنادار نبود.
به طورکلی، پژوهش حاضر اهمیت تمرینات ثبات مرکزی در خشکی و آب را بر عملکرد و تعادل شناگران نشان داد. لذا، مربیان و شناگران نوجوان غیررقابتی می توانند از پروتکل مطالعه حاضر برای بهبود تعادل اندام فوقانی و عملکرد شنا در برنامه تمرینی خود استفاده کنند.