تحلیل و بررسی داستان عامیانه حسینا و دل آرام (برپایه روایت شناسی ساختار ی گریماس)

داستان عاشقانه حسینا و دل آرام، نمایشی است روستایی درقالب دوبیتی هایی که از زبان راویان محلی باز گو شده است و سرگذشت دل دادگی حسینا بر دل آرام است و گونه ای نو و بدیع از دوبیتی های پیوسته می باشد که از ساختار داستانی منسجمی برخورداراست. انسجام درطرح کلی و روایی و دارا بودن نظم منطقی و علمی، نویسنده را برآن داشت تا با خوانشی نو از این داستان-که در لابه لای متون نو و مدون، فراموش شده است– ضرورت نگاه علمی به ادبیات داستانی عامیانه را مطرح کند. این پژوهش با رویکرد روایت شناسی ساختگرا به شیوه کتابخانه ای و با روش توصیفی- تحلیلی شکل گرفتهاست که به تحلیل علمی این داستان می پردازد. از آن جایی که ساختارروایی این داستان، به نظریهروایت شناسی گریماس نزدیک است، نویسنده، چهارچوب را برپایه نظریهگریماس بنانهاده است و ساختار اصلی روایت، با تغییر وضعیت ها بر اساس تقابل های دوگانه و زنجیره های روایی و الگوی کنشی روایت، تحلیل می شود. طرح داستان، ساختار و انسجام روایی دارد و از منظر تقابل های دوگانه و مربع های معنایی موفق است؛ اما کنش ها در قاعده های نحوی در بخش زنجیره های اجرایی ضعیف است و این به دلیل فضای محدود روستایی است که داستان های عامیانهغنایی درآن شکل می گیرد. تحلیل و بازخوانی داستان های عامیانه غنایی برپایه نظریه های جدید، می تواند درشناخت و نمودن عمیق تر این آثار، که گنجینه هایی از ادب شفاهی و مردمی ایران است، مفید باشد. طرح این نمونه، زمینه مناسبی برای گسترش آن به دیگر داستان های غنایی و عامیانه فارسی است.