تعیین کارایی و بهره وری انرژی در سامانه های خاک ورزی حفاظتی به منظور تهیه الیاف از پنبه

این تحقیق برای تعیین بهره وری و کارایی انرژی در سامانه های مختلف خاک ورزی حفاظتی برای تهیه الیاف پنبه در منطقه ورامین انجام شد. در این پژوهش سامانه های خاک ورزی سنتی، کم خاک ورزی، حداقل خاک ورزی و بی خاک ورزی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی و در سه تکرار مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج تحقیقات نشان داد که میانگین عملکرد پنبه دانه در سامانه خاک ورزی سنتی با 4/3636 کیلوگرم در هکتار دارای بیش ترین مقدار و سامانه بی خاک ورزی با میانگین عملکرد 3/1753 کیلوگرم در هکتار دارای کم ترین مقدار نسبت به سایر سامانه های خاک ورزی شدند. بر اساس نتایج به دست آمده، بیش ترین مقدار مصرف انرژی در سامانه خاک ورزی مرسوم 16/30473 مگاژول بر هکتار و کم ترین آن به سامانه بی خاک ورزی با مقدار انرژی مصرفی 1/25903 مگاژول بر هکتار در بین سامانه های خاک ورزی گردیدند. در سامانه خاک ورزی سنتی، نهاده های کود شیمیایی نیتروژن دارای بیش ترین مصرف انرژی با مقدار 11620 مگاژول بر هکتار و بعد از آن نهاده آبیاری و سوخت دیزل به ترتیب با مقادیر 041/5850 و 42/4704 مگاژول بر هکتار جایگاه دوم و سوم را به خود اختصاص داده اند و مصرف انرژی در کارخانه به منظور جداسازی الیاف از پنبه دانه نیز 33/1443 مگاژول بر هکتار شد. کارایی و بهره وری انرژی در سامانه خاک ورزی مرسوم به ترتیب 36/2 و 04/0 کیلوگرم بر مگاژول دارای بیش ترین مقدار و کم ترین مقدار آن در سامانه بی خاک ورزی به ترتیب 33/1 و 02/0 کیلو گرم بر مگاژول به دست آمد. در نهایت بر اساس تجزیه و تحلیل شاخص های مهم انرژی (دو پارامتر کارائی و بهره وری انرژی)، خاک ورزی مرسوم به عنوان سامانه خاک ورزی بهینه در کشت پنبه در منطقه ورامین قابل توصیه است.