اثر ترکیبات بیولوژیک و برخی قارچ کش ها در مبارزه با عامل بیماری ذغالی بلوط (Biscogniauxia mediterranea) در شرایط درون شیشه ای

در این بررسی نمونه برداری از پارک جنگلی قرق واقع در استان گلستان به صورت کاملا تصادفی انجام شد. پس از جداسازی و خالص سازی قارچ ها، بر اساس اطلاعات مندرج در کلید شناسایی جنس Biscogniauxia sp.، عامل بیماری ذغالی تشخیص داده شد. تاثیر سه گونه قارچی Trichodermaaviride، T.atroviride و T.koningii روی رشد عامل بیماری در شرایط کشت درون شیشه ای با استفاده از دو روش کشت متقابل و تاثیر مواد فرار مورد بررسی قرار گرفت. هر سه گونه Trichoderma در آزمون کشت متقابل و تاثیر مواد فرار، دارای تاثیری مثبت در بازدارندگی از رشد قارچ بیمارگر است. اثر غلظت های مختلف قارچ کش های اکسی کلرایدمس، پروپیکونازول، کاربندازیم و متالاکسیل- مانکوزب بر عامل بیماری در شرایط کشت درون شیشه ایبررسی شد. نتایج نشان داد قارچ کش پروپیکونازول در غلظت های 50 و 100 پی پی ام و کاربندازیم با غلظت 100 پی پی ام بیش ترین درصد بازدارندگی (100 درصد) را در بین غلظت های قارچ کش ها داشته است و دو غلظت، پروپیکونازول 10 پی پی ام (2/87 درصد) و کاربندازیم 10 و 50 پی پی ام به ترتیب 25/86 و 45/81 درصد، بیش ترین بازدارندگی را داشتند. قارچ کش های متالاکسیل-مانکوزب، کوپراکسی کلراید تفاوت معنی داری با شاهد نشان نداند.