تنوع و استقرار زادآوری طبیعی در تیپ های مختلف جنگلکاری های 50 ساله پارک جنگلی سرخه حصار تهران

در یک جنگلکاری پایدار علاوه بر انتخاب گونه های سازگار، توانایی اکوسیستم جدید در تجدید حیات و بازسازی خود نیز دارای اهمیت زیادی است. اکنون، 50 سال از آغاز جنگلکاری های مناطق خشک در اطراف شهرهای بزرگ ازجمله پارک جنگلی سرخه حصار در کناره شرقی شهر تهران می گذرد. هدف از این پژوهش بررسی وضعیت زادآوری در توده های مذکور و پاسخ به این سوال است که کدام تیپ جنگل و ترکیب گونه ای باوجود اقلیم نیمه خشک، شرایط نگهداری فعلی و باوجود تردد گردشگران، قادر به زادآوری بوده است و آیا نونهال ها و نهال های رویش یافته قادر به ادامه حیات بوده اند یا خیر؟ در این راستا آماربرداری در پنج تیپ جنگلکاری و با برداشت پنج قطعه نمونه با ابعاد 15×15 متر در هر تیپ انجام شد. برای مقایسه وضعیت زادآوری در تیپ های مختلف و بین گونه های مختلف، آزمون ناپارامتریک کروسکال والیس مورداستفاده قرار گرفت. بنا بر نتایج به دست آمده، زادآوری در قطعات نمونه تیپ های تادار (داغداغان) و ارغوان به طور معنی داری بیشتر از تیپ های سرو نقره ای، زبان گنجشک و کاج تهران بوده است، اگرچه درختان مادری کاج و سرو بیشترین رشد قطری و ارتفاعی را داشته اند. بیشترین تنوع گونه ای زادآوری در تیپ جنگلکاری ارغوان و کمترین آن در تیپ کاج مشاهده شد. گونه تادار و بعدازآن گونه ارغوان بیشترین سهم را در زادآوری های منطقه داشته اند. زادآوری گونه های بررسی شده به جز گونه بادام کوهی وابستگی زیادی به پرستار و تاج پوشش درختان مادری داشته اند. زادآوری ارغوان در مقایسه با تادار وابستگی بیشتری به منابع آبی داشته است.