معرفی مهمترین بیماری های عفونی (باکتریائی و ویروسی) ماهیان تیلاپیای پرورشی از مرحله هچری (Hatchery) تا عرضه به بازار (Grow out)

ماهی تیلاپیا یکی از مهمترین گونه های پرورشی آبزیان در جهان بوده و نقش مهمی در اقتصاد شیلاتی بسیاری از کشورها دارد. به دلیل وجود خصوصیات ویژه ای از جمله امکان سازگاری با محیط جدید، تولید مثل سریع و رشد مناسب در بیش از 1 0 0 کشور جهان به عنوان ماهی پرورشی پذیرفته شده است. در این میان وجود بیماری های مختلف عفونی از جمله بیماری های باکتریائی و ویروسی به دلیل بروز تلفات گسترده و ایجاد خسارات اقتصادی قابل توجه، یکی از چالش های اساسی در روند توسعه آبزی پروری این گونه مهم محسوب می گردند. مطالعات محققین مطرح بر روی بیماری های ماهی تیلاپیا ثابت کرده است که در زمان کوتاهی (2-1هفته) پس از معرفی بچه ماهیان به استخرها، احتمال آلودگی به انواع باکتری ها و انگل ها (منوژن ها و تک یاخته ها) افزایش می یابد، همچنین آلودگی به ایریدو ویروس ها موجب تلفات سنگین ماهیان در ابتدای دوره پرورش می شود. بیشترین خطر تلفات ماهیان در اواسط و اواخر دوره پرورش ناشی از وجود باکتری های بیماری زا نظیر فلاووباکتریوم ها Flavobacteriums و به ویژه آئروموناس هاAeromonads ، استرپتوکوک ها Streptococcus،گونه های (S. dysgalacti) ، (S. iniae) وS. agalactiae) ) می باشدکه در صورت عدم رعایت نکات ایمنی و اصول بهداشتی می توانند موجب سپتی سمی، مننگوآنسفالیت، کاهش اشتها، لاغری، بی حالی، خونریزی های منتشره جلدی واندام های داخلی، اگزوفتالمی، شنای مارپیچی و زمینه ابتلا به بیماری های توام با مرگ و میر را ایجاد نمایند. بیماری های ویروسی ماهیان تیلاپیای پرورشی از اهمیت بیشتری برخوردار بوده و میزان ابتلا و مرگ و میر به سن، درجه حرارت آب و دیگر شرایط پرورشی بستگی دارد؛ از جمله درکشورهای پیشرو، برخی هرپس ویروس ها Herpes-like virus در دوره لاروی، همچنین بیماری ایریدو ویروسی Iridoviral disease (IVD) و بیماری نکروز عصبی ویروسی Viral Nervous Necrosisیا (VNN) این صنعت را با تهدیدهای جدی در دنیا مواجه نموده اند.