واکنش ژنوتیپ های ذرت به نیتروژن و رقابت با علف های هرز

این آزمایش به منظور بررسی اثر نیتروژن بر عملکرد و کارایی زراعی مصرف نیتروژن ژنوتیپ های ذرت در شرایط رقابت با علف های هرز و به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و چهار تکرار اجرا شد. در کرت های اصلی سه مقدار کود نیتروژن 90، 180 و 260 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار از منبع اوره (46 درصد نیتروژن) و بدون کود، و در کرت های فرعی چهار هیبرید ذرت SC.704، DKC6589، مبین و SC.640 مقایسه شدند. هر کرت فرعی به صورت فرضی به دو بخش مساوی عاری از علف هرز و با علف هرز تقسیم شد. نتایج نشان داد که کارایی زراعی مصرف نیتروژن در کرت هایی که دارای علف هرز بود به طور معنی دار کاهش یافت. وجود علف هرز سبب شد تا میانگین وزن 100 دانه، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیکی به ترتیب، 3/5، 7/21و24 درصد نسبت به شرایط وجین کاهش یابد. مصرف کود نیتروژن تا 180 کیلوگرم در هکتار عملکرد دانه همه ژنوتیپ ها را در شرایط رقابت با علف هرز افزایش داد. در شرایط رقابت، عملکرد تمامی ژنوتیپ ها به استثنای لاین DKC6589 در تیمار 260 کیلوگرم نیتروژن در هکتار نسبت به تیمار 180 کیلوگرم نیتروژن در هکتار کاهش یافت. به طوری که در شرایط حضور علف های هرز، میانگین عملکرد ذرت در تیمارهای کودی 180 و 260 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به ترتیب 50 و 39 درصد افزایش داشت. بیش ترین عملکرد دانه در هر دو شرایط رقابت و وجین علف هرز (به ترتیب 908 و 1222 کیلوگرم در هکتار) به لاینDKC6589 اختصاص یافت. افزایش میزان نیتروژن موجب افزایش میانگین ارتفاع بوته ژنوتیپ های ذرت در هر دو شرایط رقابت و وجین شد. ارتفاع بوته، ارتفاع بلال از سطح زمین و تعداد برگ لاین DKC6589 به طور معنی دار نسبت به سایر هیبریدها بیش تر بود.