جلوه های عوام گرایی در سیاستهای کیفری مواد مخدر

عوام گرایی یکی از عوامل تاثیرگذار بر چگونگی شکل گیری سیاست کیفری کشورها در دهه های اخیر بوده است. برخلاف عوامگرایی در حوزه کنترل جرایم خشونت بار و جریم اقتصادی که در دوره های زمانی خاصی فرصت ظهور می یابند، توسل به جنبه های نمادین مقابله و سرکوب در سیاستهای کنترل مواد مخدر پیشینه طولانی تری داشته و این گفتمان از ظرفیتهای زیادی برای جلب حمایت افکار عمومی برخوردار است. از جمله مشخصه های گفتمان عوامگرایی در قلمرو مواد مخدر می توان به تقاضا برای افزایش اختیارات نهادهای مسئول مبارزه با مواد مخدر، تبدیل اعتیاد به مواد مخدر از مساله اجتماعی محلی و بومی به مساله فرامرزی که ریشه در آن سوی مرزها دارد، بالا بردن سطح انتظارهای عمومی از توسل به ابزارهای کیفری برای حل مساله مواد مخدر، بهرهگیری از گفتمان جنگ در مقابله با آن و دشمن پنداری مجرمان مواد مخدر، بسترسازی برای طرح ضرورت توسل به یک نظام کیفری استثنایی و بیاعتنایی نسبت به موازین دادرسی عادلانه و حق تجدیدنظرخواهی محکومان و نیز تمرکز بر شاخص - های سخت افزاری مانند تعداد معتادان جمعآوری شده و میزان مواد مخدر کشف شده برای نشان دادن میزان موفقیت اشاره کرد. مقاله حاضر کوششی است برای توصیف جنبه های گوناگون عوامگرایی در سیاستهای کیفری ناظر بر کنترل مواد مخدر. برای گردآوری اطلاعات از روش های کیفی مانند نمونه پژوهی، تحلیل گفتمان مقام های رسمی و تجزیه و تحلیل محتوای اسناد و مدارک پلیسی و قضایی استفاده شده است.