طراحی برنامه آموزش مهارت های هیجان خوانی مبتنی بر نظریه ذهن و اثربخشی آن بر بهبود مهارت های همدلی کودکان اتیستیک با عملکرد بالا

پژوهش حاضر با هدف طراحی برنامه آموزش مهارت های هیجان خوانی مبتنی بر نظریه ذهن و اثربخشی آن بر بهبود مهارت های همدلی کودکان اتیستیک با عملکرد بالا انجام گرفت. روش پژوهش حاضر از نوع طرح های نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل می باشد. جامعه موردنظر شامل کلیه کودکان با اختلال اتیسم پذیرش شده در مرکز اتیسم دوم آوریل در سال 1394 بودند از بین کل جامعه هدف تعداد 16 نفر اتیسم با عملکرد بالا با استفاده تست تعین سطح عملکرد (سون گرایسون، 1994) انتخاب شدند و در دو گروه آزمایشی (8 نفر) و کنترل (8 نفر) به صورت تصادفی جایگزین شدند از مقیاس های بهره همدلی (بارون-کوهن،2002) و هیجان خوانی (بارون- کوهن، 1999) برای گرداوری اطلاعات استفاده شد و برای تجزیه وتحلیل اطلاعات از آزمون های پیشرفته آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیره (MANCOVA) و آزمون T استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که فرضیه های پژوهش در سطح آلفای 5% معنی دار شدند به این معنی که آموزش مهارت های هیجانی در بهبود مهارت های همدلی کودکان اتیستیک با عملکرد بالا، موثر بوده است.