تجربه های نزدیک به مرگ؛ بررسی چیستی و نحوه دلالت آن در اثبات حیات پس از مرگ

این نوشتار می کوشد ضمن پرسش از چیستی تجربه های نزدیک به مرگ و اطلاع از جزئیات و ابعاد متنوع آن، نحوه دلالت آن را در اثبات آگاهی مستقل از کالبد فیزیکی و تداوم حیات انسان پس از مرگ، محل بحث و بررسی نقادانه قرار دهد. بررسی های به عمل آمده در نهایت نشان می دهد که اگرچه هیچ ویژگی یا نوع خاصی از تجربه های نزدیک به مرگ به تنهایی نمی تواند نظریه بقا را به انتخابی موجه بدل کند، اما هنگامی که مجموعه ای از ویژگی ها یا انواعی از تجربه های نزدیک به مرگ با این هدف مطمح نظر قرار می گیرد، انتخاب فرضیه بقا صورت معقول تری می یابد. اما از آنجا که وقوع مرگ زیست شناختی درباره هیچ یک از تجربه گران قابل اثبات نیست، نمی توان صرفا با استناد به این پدیده، درباره سرانجام آگاهی انسان پس از توقف کامل و برگشت ناپذیر فعالیت های مغزی نظریه ای بنا نهاد. به این ترتیب، صرفا می توان روایتی حداقلی از فرضیه بقا را در باب تجربه های نزدیک به مرگ محتمل دانست. بر این اساس، فرضیه بقا به امکان وجود آگاهی فارغ از کالبد فیزیکی در انسان فرو کاسته خواهد شد. به نظر می رسد مجموعه ای از شواهد و قراین ناظر به تجربه نزدیک به مرگ می تواند ما را در انتخاب این روایت محدود از فرضیه بقا موجه جلوه دهد