تحلیل ماهیت و هدف زندگی دنیوی از دیدگاه علامه طباطبایی با محوریت رساله های انسان در دنیا و ولایت

موضوع این مقاله، معنای زندگی و مسئله اش تعریف ماهیت و هدف زندگی دنیوی از دید علامه طباطبایی است. دادن پاسخی نو براساس نظریه اعتباریات و نظریه ولایت در قرآن و عرفان اسلامی، ضرورت پرداختن به این مسئله را آشکار می کند. روش کار بیان مسئله، سپس تبیین جواب دیگران و علامه و در انتها، مقایسه جواب هاست. ازنظر ایشان دنیا معلول عوالم قبل از خود است و هنگام معاد به همان علت خود برمی گردد. زندگی دنیوی ترکیبی از وجود حقیقی، باطنی و تکوینی یا سخت افزار با وجود اعتباری، ظاهری و تشریعی یا نرم افزار است؛ درنتیجه، هدف از هبوط انسان و زندگی دنیوی، ظهور آن باطن در این ظاهر است تا با تجربه کردن پایین ترین مرتبه هستی و جمع آن با مراتب قبلی و بالاتر، به مقام ولایت (جامعیت اول و آخر یا باطن و ظاهر) برسد و خلیفه خدا در زمین شود. در پاسخ به مهم ترین اشکال مخالفان نظریه های فراطبیعت گرا، یعنی بی معنا شدن ذات زندگی دنیوی و ابزاری شدن آن در مقابل امری بالاتر و برتر، از آموزه مهم اما مغفول یک پارچگی دنیا و آخرت و یک پارچگی مراتب قبل از دنیا، در دنیا و بعد از دنیا در انسان استفاده کرده ایم. نوآوری این تحقیق، استفاده از نظریه اعتبارات و نظریه ولایت برای جواب دادن به سوال از معنای زندگی و نقد جواب های دیگران است.