اثربخشی درمان شناختی - رفتاری بر کنترل عواطف بیماران ام اس شهر اصفهان

درمان شناختی - رفتاری از جمله مداخلاتی است که در سال های اخیر در درمان بیماری های مزمن پزشکی همچون ام اس به کار گرفته شده است؛ از این رو پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان شناختی - رفتاری بر کنترل عواطف بیماران ام اس شهر اصفهان انجام شد.
پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی می باشد که با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه افراد عضو انجمن ام اس شهر اصفهان در سال 96-95 بود که تعداد 30 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (15 نفر برای هر گروه) جایگزین شدند. هر دو گروه پرسشنامه کنترل عواطف ویلیامز و چاملس را به عنوان پیش آزمون تکمیل و پس از اتمام دوره هشت جلسه ای (هفته ای دو جلسه یک ساعته به مدت چهار هفته) درمان شناختی - رفتاری، مجددا پس آزمون برای گروه ها اجراء شد. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی شامل تحلیل کواریانس تک متغیره در نرم افزار SPSS.20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
16 زن و 14 مرد متاهل در این پژوهش شرکت کردند. میانگین سنی شرکت کنندگان گروه آزمایش 06/7 ±23/30 و گروه کنترل 15/7 ±34/29 بود. نتایج آزمون تحلیل کواریانس تک متغیره نشان داد که بین میانگین نمرات کنترل عواطف از مرحله پیش آزمون به پس آزمون در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد (001/0 p=)؛ به طوری که در گروه آزمایش میانگین نمره کلی کنترل عواطف در مرحله پیش آزمون 66/71 و در مرحله پس آزمون 33/31 و در گروه کنترل در مرحله پیش آزمون 06/67 و در مرحله پس آزمون 93/62 بود. همچنین در گروه آزمایش نمره چهار خرده مقیاس خشم، خلق افسرده، اضطراب و عواطف مثبت در مرحله پس آزمون نسبت به مرحله پیش آزمون تفاوت معنی داری داشتند (001/0 p=). بنابراین درمان شناختی - رفتاری بر ارتقای کنترل عواطف بیماران مبتلا به ام اس موثر بود.
با توجه به کارآیی درمان شناختی – رفتاری استفاده از این روش درمانی در بهبود کنترل عواطف بیماران مبتلا به ام اس توصیه می شود.