بررسی رضایت مندی از تفکیک جنسیتی در فضاهای عمومی(با تکیه بر پارک ها)

فضاهای عمومی فضاهایی‏اند که در آن‌ها تعامل چهره به چهره میان افراد در هر جنس و سن وجود دارد، لذا می‏تواند برای استفاده برخی گرو‏ه‏ها مثل زنان ناامن باشد. یکی از راهکارهایی که در ایران برای افزایش امنیت فضاهای شهری برای زنان به کار گرفته شده، تفکیک جنسیتی در ‏این فضاها است. پژوهش حاضر سعی دارد با کاربرد ترکیبی از روش‏های کمی و کیفی به بررسی عوامل موثر بر میزان رضایت‏مندی از تفکیک جنسیتی در فضاهای عمومی (پارک‏ها) ‏بپردازد. به منظور بررسی جوانب مختلف موضوع، از میان فضاهای عمومی که در آنها تفکیک جنسیتی صورت پذیرفته، «پارک‏ها» انتخاب شده است. روش‏های استفاده شده در این تحقیق مصاحبه، مشاهده، بحث گروهی و پیمایش است که در روش پیمایش با استفاده از نمونه‏گیری احتمالی انتخابی، 6 منطقه از شهر تهران انتخاب شده و 324 پرسشنامه در این مناطق پر شده است. نتایج تحقیق نشان دادند که 40 درصد از پاسخ‌گویان از تفکیک جنسیتی در پارک‏ها راضی و 60 درصد ناراضی بوده‏اند و میزان احساس ناامنی زنان در پارک‏های عمومی، میزان مذهبی و سنتی بودن فرد و خانواده او، میزان تفکرات فمینیستی افراد، میزان استفاده از پارک‏های بانوان و عمومی ‏‏و رضایت از سایر جوانب زندگی بر میزان رضایت افراد از تفکیک جنسیتی در پارک‏ها تاثیر دارد.