فمینیسم، جنسیت، و الاهیات

در قرن بیستم، جنبش فمینیستی به دنبال شناسایی راه هایی بود که از طریق آن، الاهیات سنتی، زنان را سرکوب می کرد و حامی ظلم و ستمی بود که بر آنها می رفت. اکنون الاهیات فمینیستی، علاوه بر انتقاد از بت پرستی هایی که در کلیساها و آکادمی های الاهیاتی گسترش یافته، منتقد پرستش خدایی است که حامی ایدئولوژی مردسالارانه است. لذا می کوشد از مفهوم زن ساختارشکنی کند و کثرت تجربه زنان را موضوع اجتناب ناپذیر اندیشه الاهیاتی گرداند. نویسنده این مقاله، پاسخگویی به کشف دوگانگی های جنسیتی مانند ارتباط زنانگی با بدن را در مقابل مردانگی که با ذهن و روح مرتبط دانسته شده، مسئله ای بحث برانگیز می داند. وی ضمن تجزیه و تحلیل بدن زن و جنسیت، متون الاهیاتی را بیانگر تمرکز بر تفاوت های جسمانی و موقعیت فرودست زنان می داند و مردبودن عیسی را عامل اصلی رد مسیحیت از سوی پسامسیحیانی می داند که بر مردبودن خدا نیز خرده می گیرند. وی ضمن نقد دیدگاه برخی متفکران فمینیست و تحلیل انتقادی آنها از روش و سبک الاهیات نشان می دهد چگونه هر متفکری با جامعه گسترده تر گذشته و حال در گفت وگو است