بررسی تخریب خطوط لوله نفت و گاز فولادی بوسیله ترک های هیدروژنی

ترکهای هیدروژنی به عنوان یک عامل کلیدی در زمینه تخریب خطوط لوله شناخته شده اند. بر اثر این نوع تخریب، اتم های هیدروژن آزاد شده از فرایند خوردگی بین سطح لوله و سولفید هیدروژن، روی سطح لوله انباشته شده و طی گذشت زمان به درون ساختار فولاد نفوذ کرده و در نواقص ساختاری مانند آخالها، مرزدانه ها، تله های هیدروژنی و نابجایی ها انباشته شده و در ترکیب با هم مولکول های گازی را شکل می دهند. این فرایند فشار زیادی ایجاد کرده و زمینه ساز شروع ترک هیدروژنی می شود. عوامل زیادی در شروع و انتشار این پدیده موثرند، مانند آخال های غیر فلزی، تله های هیدروژنی، جهت گیری دانه ها و نوع مرزدانه ها. طی سال های اخیر محققین توانسته اند با روش کنترل بافت و مهندسی مرزدانه تا حد زیادی مقاومت فولاد به ترک هیدروژنی را افزایش دهند. در این مقاله سعی شده است با استفاده از نتایج حاصل از مقالات روز دنیا به تشریح مکانیزم ترکهای هیدروژنی و عوامل تاثیر گذار در این زمینه، پرداخته و روش های کارآمد برای افزایش مقاومت فولاد به این نوع ترک بیان گردد.