دخالت گیرنده های اوپیوئیدی و آسکوربیک اسید در بهبود اضطراب ناشی از نیکوتین در موش های سوری نر بالغ

اضطراب یک پاسخ سازش یافته است که در واکنش به تنش های متعدد فیزیولوژیکی و محیطی ایجاد می شود. واضح است که دخالت سیستم های متعدد انتقال دهنده عصبی، نقش مهمی در فرآیند اضطراب دارد. ویتامین C، یک آنتی اکسیدان محلول در آب است که در بسیاری از واکنش های فیزیولوژیک بدن نقش دارد. از طرف دیگر، نیکوتین که دریافت آن با مصرف دخانیات در بدن افزایش می یابد، دارای یک اثر اضطراب زایی است. نالوکسان نیز به عنوان آنتاگونیست گیرنده های اپیوئیدی نقش مهمی در ایجاد حالات اضطرابی دارد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی نقش ویتامین C توام با نالوکسان بر اضطراب القا شده توسط نیکوتین بود.

84 عدد موش سوری نر (2±30 گرم) به طور تصادفی به دوازده گروه تقسیم شدند. آزمون اضطراب سنجی 30 دقیقه بعد از تزریق داروها (درون صفاقی، ip) توسط دستگاه ماز به علاوه مرتفع انجام و به مدت 5 دقیقه شاخص های اضطرابی، از جمله درصد تعداد ورود به بازوی باز و درصد زمان ماندن در بازوی باز، ثبت شد و مورد بررسی قرار گرفت.

در این پژوهش، تزریق نیکوتین (8/0 میلی گرم بر کیلوگرم، ip) رفتار اضطرابی را افزایش داد. ویتامین C (80 میلی گرم بر کیلوگرم،ip) اضطراب ناشی از نیکوتین را بهبود بخشید. این اثر ویتامین C توسط مقدار بی اثر نالوکسان (4 میلی گرم بر کیلوگرم،ip) مهار گردید.

به نظر می رسد ویتامین C در حضور گیرنده های اوپیوئیدی، رفتار اضطرابی ناشی از نیکوتین را کاهش می دهد.