طراحی مدل ساختاری تفسیری نظام انگیزش هیات علمی دانشگاه ها براساس تکنیک فازی

بسیاری تلاشها و فعالیت های انسانی در حوزه های مختلف سازمانی با انگیزه ارتباط پیدا می کند. چنانچه اعضای هیات علمی با انگیزه به فعالیت مشغول شوند اثربخشی عملکرد آنها دو چندان می شود بنابراین نیاز است مدلهایی برای انگیزش این قشر موثر در کشور مورد تحلیل و طراحی قرار گیرد که اجرای طرح های انگیزشی را نظام یافته تسهیل کند.
هدف این پژوهش، طراحی مدل ساختاری تفسیری نظام انگیزش اعضای هیات علمی دانشگاه براساس تکنیک فازی است. رویکرد این تحقیق پیمایشی و از نظر هدف یک تحقیق اکتشافی است. همچنین این تحقیق از نظر نوع جمع آوری اطلاعات، توصیفی تحلیلی است. اجرای پژوهش به صورت قیاسی- استقرایی صورت پذیرفته است. از نظر رویکرد، پژوهش ترکیبی است، استراتژی پژوهش کمی سپس کیفی است. در پژوهش حاضر به دلیل پیچیدگی ماتریس طرح شده نمونه هایی نظری شامل 14 نفر از صاحب نظران و خبرگان هیات علمی انتخاب شدند. براساس یافته های پژوهش در فضای فازی و تغییرات نوآورانه در تکنیک، راهبردهای عدم تمرکز و زمان کاری شناور بیشتر از سایر راهبردهای انگیزش دارای امتیاز بودند. نتایج به دست آمده با نظریه های متاخر مدیریت و سازمان مطابقت دارد و مهمترین علت این اولویت را می توان در بلوغ سازمانی اعضای هیات علمی دانست که سازمانها با آن روبرو هستند. نتایج پژوهش دربرگیرنده مدل یکپارچه ساختاری تفسیری ISM در پنج سطح با توجه به روابط یکطرفه یا دوطرفه است و با مدلهای کلاسیک انگیزش مانند مازلو و الدرفر در تناقض است.