مقایسه اثر پیش بینی کنندگی ناگویی خلقی و اختلال تنظیم هیجانی درشدت اختلالات زبانی افراد مبتلا به بیماری اسکیزوفرنیا

: بیماری اسکیزوفرنیا از چالش های اصلی مرتبط با سلامت روان است و آشفتگی های کلامی و هیجانی از مهم ترین نشانه های این بیماری است. هدف پژوهش حاضر بررسی پیش بینی کنندگی ناگویی خلقی و اختلال تنظیم هیجانی بر روی اختلالات زبانی بیماران اسکیزوفرنیا است.
در این پژوهش از روش توصیفی و تحلیلی به شکل مقطعی از نوع همبستگی است. گروه نمونه از میان کلیه بیماران روان پریش بستری در بیمارستان روان پزشکی رازی شهر تهران 81 نفر به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند که دارای سواد خواندن و نوشتن در پایه دیپلم و حداقل پایه سوم دبیرستان در سال 1395 بودند. کلیه افراد نمونه پرسشنامه های ناگویی خلقی تورنتو (TAS20) ، پرسش نامه تنظیم هیجانی DERS و پرسش نامه زبان پریشی فارسی نیلی پور را تکمیل کردند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل واریانس دوطرفه، رگرسیون چند متغیری، ضریب همبستگی پیرسون با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 انجام شد.
P) میان این دو متغیر با اختلالات زبانی مشاهده شد. نتایج تحلیل رگرسیون بر روی زیر مقیاس های اختلال زبانی نشان داد که این متغیرها به ترتیب در گفتگوی فی البداهه و درک شنیداری بیشترین تاثیر و در بیان شفاهی کمترین تاثیر را دارند. همچنین می توان گفت که حدود 19 درصد واریانس اختلال زبانی را می توان توسط دو متغیر ناگویی خلقی و تنظیم هیجانی پیش بینی نمود.
نتایج این پژوهش نشان می دهد که ناگویی خلقی و تنظیم هیجانی می توانند متغیرهای روان شناختی مهمی در پیش بینی اختلالات زبانی در اسکیزوفرنیا باشد.