طراحی حسی در معماری

امروزه با گذر از عصر اطلاعات به عصر مفهومی،شاهد تغییر نگرش مردم،به عنوان مهم ترین موضوع طراحی معماری،به سوی معنویات،کیفیت درکنار کمیت و معناگرایی در کنار تمام مزیت های کمی گرای پیشین می باشیم. این نگرش در طراحی معماری را طراحی حسی نام نهادیم و سعی در کشف و تبیین اصول این معماری نمودیم. در طول زمان و در تمام اعصار این مهم در طراحی ها لحاظ میشده اما نام های گوناگونی بسته به مقتضیات زمان ومکان بر آن نهاده شده است،در صورتیکه این معماری بی زمان و بی مکان است. این نوشته رویکردی کیفی دارد و در چارچوب نظریه برخاسته از داده ها تبیین شده است. روش جمع آوری اطلاعات آن از طرق میدانی (به شیوه مصاحبه شفاهی) و اسنادی (به شیوه مطالعات کتابخانه ای) بوده است. از دستاورد های این پژوهش معرفی رویکرد طراحی حسی در معماری،با ارایه راهکارهای مفهومی و کاربردی و روش طراحی مناسب رویکرد میباشد. همچنین عوامل موثر در نظام طراحی حسی در چهار بخش حواس انسانی،عوامل ماهوی،نیروهای بیرونی و توجه به سکانس های موثر دسته بندی و ارایه شدند.