معمای منطقه گرایی در خاورمیانه؛ نقش متغیر ساختار نظام بین الملل

این مقاله در پی تبیین معمای جدی فقدان هم گرایی و منطقه گرایی در خاورمیانه است. ازاین رو به نقش متغیر تاثیرگذاری بنام «ساختار نظام بین الملل» توجه ویژه ای داشته است؛ بنابراین در این نوشتار به دنبال یافتن پاسخی برای این سوال هستیم که «مهمترین موانع و علل ناکامی منطقه گرایی در خاورمیانه کدامند؟» در وهله نخست داده های پژوهش نمایانگر این فرضیه است که «دلایل اساسی فقدان منطقه گرایی در خاورمیانه را می توان از یکسو به نقش و محدودیت های ساختار نظام بین الملل به عنوان علت اصلی و از سوی دیگر به عدم شکل گیری هویت جمعی و مشترک به واسطه وجود هویت های متعارض و متفاوت در کنار هم و همچنین درونی نشدن هنجارها در این منطقه مربوط دانست. »روش پژوهش مقاله توصیفی-تحلیلی است که سعی شده است با استفاده از داده ها و اطلاعات اسنادی و کتابخانه ای، در مدار یافتن پاسخی علمی برای سوال پژوهش قرار گیریم. همچنین سعی شده است با استفاده از الگوی ترکیبی بین نظریه های سازه انگاری و نوواقع گرایی به درک بیشتری از مسایل منطقه گرایی خاورمیانه پرداخته شود.