تاثیر تنش کم آبی و کاربرد هیومیک و سالیسیلیک اسید بر صفات فیزیولوژیکی، عملکرد و اجزای عملکرد ذرت

به منظور بررسی تاثیر کم آبی و کاربرد هیومیک اسید و سالیسیلیک اسید بر صفات فیزیولوژیکی، عملکرد و اجزای عملکرد ذرت، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1393 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند انجام شد. فاکتور اصلی آبیاری در سه سطح (33، 67 و 100 درصد نیاز آبی) و فاکتور فرعی نیز کاربرد هیومیک و سالیسیلیک اسید در 4 سطح (کاربرد هیومیک اسید، کاربرد سالیسیلیک اسید، کاربرد توام هیومیک و سالیسیلیک اسید و عدم کاربرد) بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر آبیاری بر صفات فیزیولوژیکی، اجزای عملکرد و عملکرد معنی دار شد، اما اثر هیومیک اسید و سالیسیلیک اسید بر شاخص کلروفیل، هدایت روزنه ای، وزن هزار دانه و عملکرد دانه معنی دار گردید. اثر متقابل فاکتورها نیز بر هیچ یک از صفات معنی دار نشد. با کاهش تامین نیاز آبی ذرت از 100 به 33 درصد، شاخص کلروفیل، هدایت روزنه ای، تعداد بلال در متر مربع، تعداد ردیف در بلال، تعداد دانه در ردیف، تعداد دانه در بلال و وزن هزار دانه به ترتیب 6/15، 6/35، 2/41، 1/14، 9/33، 8/61 و 40 درصد و به طور معنی داری کاهش یافت. عملکرد دانه و بیولوژیک در شرایط تامین 100 درصد نیاز آبی از برتری معنی دار به ترتیب 9/3 و 4/2 برابری در مقایسه با تیمار تامین 33 درصد نیاز آبی برخوردار بود. کاربرد هیومیک اسید، سالیسیلیک اسید و مصرف توام سالیسیلیک اسید و هیومیک اسید به ترتیب افزایش معنی دار 5/7، 7/7 و 9/8 درصدی شاخص کلروفیل، 5/22، 6/22 و 7/20 درصدی وزن هزار دانه و 5/26، 5/18 و 7/21 درصدی عملکرد دانه را نسبت به تیمار عدم کاربرد این مواد باعث گردید. نتایج نشان داد که تامین 100 درصد نیاز آبی و کاربرد مستقل سالیسیلیک اسید و هیومیک اسید می تواند سبب افزایش عملکرد دانه ذرت شود.