مروری بر مدل های شاخص خطر به منظور شناسایی و اولویت بندی نقاط پرحادثه

مدل های «شاخص خطر» برای شناسایی و رتبه بندی اجزای خطرزای شبکه به کار می روند. در این پژوهش، مدل های ارائه شده جهت شناسایی و اولویت بندی نقاط پر حادثه در داخل و خارج کشور بررسی و به نقاط قوت و ضعف آن ها پرداخته شده است. هدف از بررسی این مدل ها، رسیدن به روش های جامع برای شناسایی و اولویت بندی نقاط پرحادثه جاده‎‎های برون شهری است.

در این پژوهش، مدل های ارائه شده جهت شناسایی و اولویت بندی نقاط پرحادثه و مولفه ها و شرایط و روش مورداستفاده در هریک بررسی شده و به خلاهای موجود در این خصوص پرداخته شده است. در اصل، این یک پژوهش مروری – مقایسه ای مدل های به کاررفته از سال 1950 میلادی تاکنون است و روند تکاملی آن را نشان می دهد. یافته ها: به عنوان یک یافته کلی، با استفاده از روش های آنالیز چندمتغیره (از لحاظ تعداد و شدت تصادفات) و مدل های بیزین تجربی و کامل و دخیل کردن بیشتر مولفه های ترافیکی و هندسی، انعطاف پذیری و قابلیت تعمیم مدل های جدید توسعه یافته با رویکرد استفاده از ابزار پتانسیل خطر به جای خطرات ثبت شده می توان به راهکارهای پیشگیرانه برای وقوع تصادفات دست یافت.

بر اساس مرور مطالعات انجام شده و پیشرفت های حاصل شده در روش های برداشت و ثبت اطلاعات تصادفات و مسیرها می توان مدل های دقیق تری بر مبنای روش ریسک - مدل به منظور شناسایی و اولویت بندی نقاط پرحادثه ارائه نمود؛ و بهتر است از روشهای آنالیز چند متغیره که در آن، تعداد تصادفات بر اساس شدت تصادفات (فوتی، جرحی، خسارتی و...) دسته بندی میشوند، استفاده نمود و صرفا به ضرایب شدت تصادفات و رده عملکردی راه اکتفا ننمود.