راهبردهای پیشگیری از وقوع جرائم علیه امنیت اخلاقی در ایران

امنیت اخلاقی از آن جهت مهم است که دارای ماهیتی نرم و وابسته به جامعه هدف است، بنابراین برای خدشه دار کردن و به چالش کشیدن امنیت اخلاقی، ارزش ها و بنیان های اساسی جامعه را هدف قرار می دهند. از این رو به عنوان یکی از دغدغه ها، همواره در سرلوحه و کانون سیاست ها، برنامه ها، پژوهش ها و مطالعات اساسی، شناخته شده و بسیار حائز اهمیت بوده است. مقاله حاضر که از لحاظ نوع تحقیق، کاربردی توسعه ای است، با هدف شناسایی و تدوین راهبردهای جمهوری اسلامی ایران در راستای پیشگیری از جرائم علیه امنیت اخلاقی تهیه شده است. پرسش اساسی این پژوهش عبارت است از اینکه راهبردهای کلان که موجبات برقراری و حفظ امنیت اخلاقی را فراهم می کنند و می توان بر پایه آن ها از جرائم و پدیده های علیه امنیت اخلاقی، پیشگیری نمود، کدامند؟ برای پاسخ به این پرسش، داده ها به صورت اسنادی و پیمایشی با ابزار پرسشنامه محقق ساخته گردآوری شده و به دو صورت توصیفی و استنباطی، تجزیه و تحلیل گردیده اند. جامعه آماری تحقیق شامل مسئولین، صاحب نظران و کارشناسان مرتبط با حوزه امنیت اخلاقی به تعداد پنجاه 50 تن بوده که با استفاده از روش نمونه گیری از بین نخبگان انتخاب شده اند. یافته های این تحقیق به شناسایی تعداد 20 گویه قوت، 21 گویه ضعف، 20 گویه فرصت و 21 گویه تهدید در قالب چهار خوشه «فردی» ، «خانواده» ، «جامعه» و «حاکمیت» منجر گردیده است و بر پایه مقاله پیش رو، هشت مورد راهبردهای مربوط به پیشگیری از وقوع جرائم علیه امنیت اخلاقی در ایران به دست آمد.