ارزیابی آمادگی بیمارستان های کشورهای منتخب در مواجهه با بحران پرتوی و ارائه الگو برای ایران

انسان همواره با انواع بلایا دست به گریبان بوده و خسارات جبران ناپذیری را متحمل گردیده است. بحران های انسان ساخته از جمله بحران های پرتوی سالانه باعث بروز خطرات جبران ناپذیری برای گروه های مختلف انسانی می شوند. منطقی ترین شیوه برخورد با یک خطر بالقوه داشتن آمادگی لازم برای مقابله با شرایط بحرانی است که این امر مستلزم داشتن الگوهای علمی و تجربه شده است. آمادگی بیمارستان های نزدیک به مراکز هسته ای یکی از اصلی ترین مسائل مدیریت بحران پرتوی است که باعث کاهش صدمات و خسارات ناشی از حوادث پرتوی می شود. هدف این مطالعه تعیین ابعاد آمادگی بیمارستان در مواجهه با بحران های پرتوی و ارائه الگو برای ایران است. روش پژوهش حاضر از نوع تطبیقی، با استفاده از مطالعات کتابخانه ای بوده است. پس از توصیف الگوهای موجود، پیش نویس الگو تهیه شده و پس از تحلیل و بررسی خط مشی های توصیه شده سازمان بهداشت جهانی و آژانس بین المللی انرژی اتمی و با بهره گیری از نظرات هیات کارشناسان الگوی نهایی ارائه شد. یافته های پژوهش حاکی از این بود که مهم ترین عامل موفقیت در مدیریت بحران، پیش بینی و تدارک اقدامات لازم و آمادگی برای مواجهه با آن است در همین راستا کشورهای مختلف رویکردهای متفاوتی نسبت به مدیریت بحران های پرتوی در پیش گرفته اند.
بر همین اساس، و با استفاده از شاخص های سازمان های بین المللی در زمینه مدیریت بحران، حوزه های مرتبط با این مساله شامل: نیروی انسانی، تجهیزات، فضای فیزیکی، ساختار و تشکیلات، فرایندها و دستورالعمل ها، و هماهنگی درون و برون بیمارستانی به عنوان ابعاد آمادگی بیمارستان در مواجهه با بحران های پرتوی شناسایی شدند. مطالعات صورت گرفته و تحلیل های انجام شده بر مبنای آن ها نشان داد که بسیاری از سازمان ها و کشورها از الگوی مشخصی برای مواجهه با بحران پرتوی استفاده می کنند. الگوی توسعه داده شده بر بستر نظام بهداشتی درمانی کشور که با نظر متخصصین بومی شده می تواند به عنوان راهنمایی در دسترس مدیران قرار گرفته تا از پیامدهای ناشی از هرگونه حادثه مخرب جلوگیری نمایند. آمادگی بیمارستان ها برای مواجهه با بحران های پرتوی، شامل شبکه درهم تنیده ای از عناصر است که در قالب حوزه های شش گانه: نیروی انسانی، تجهیزات، فضای فیزیکی، ساختار و تشکیلات، فرایندها و دستورالعمل ها و هماهنگی درون و برون بیمارستانی قابل دسته بندی است.