تفاوت کیفیت های زندگی زنان منطقه 2 تهران

کیفیت زندگی مفهومی چندسطحی، مبهم و غیرشفاف است. با وجود این، به عنوان یک معرف نهایی در ارزیابی سیاست های اجتماعی از محبوبیت بالایی برخوردار است. زنان در شهرها به نسبت مردان در حوزه سیاست گذاری و برنامه ریزی برای ارتقای کیفیت زندگی وضعیت حاشیه ای تری دارند و در ایران و شهر تهران این مسئله به وضوح قابل مشاهده است. در منطقه 2 شهرداری تهران، به دلیل وسعت زیاد، تفاوت های بارزی میان محلات جنوبی در مقایسه با محلات شمالی در زمینه شاخص های کلان کیفیت زندگی به چشم می خورد. این تفاوت های گسترده تاثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی زنان ساکن این منطقه گذاشته است. مطالعه ای با هدف شناخت، تفسیر و ارائه پیشنهادهایی برای ارتقای کیفیت زندگی روزمره زنان در شهر و مخصوصا محدوده منطقه 2 شهرداری تهران انجام شده است و این مقاله با استناد به داده های میدانی طرح اطلس بانوان به گزارش وضعیت کیفیت زندگی زنان ساکن این منطقه می پردازد. روش مطالعه از نوع ترکیبی (کمی و کیفی) است و داده های به شکل ترکیبی تحلیل خواهند شد.
یافته های تحقیق نشان می دهد که بیشترین میزان رضایت از مولفه های کیفیت زندگی مربوط به حوزه توانمندی و ظرفیت های زنان و بیشترین نارضایتی مربوط به حوزه گذران اوقات فراغت است. نتایج مطالعه بیانگر تمایز و تفکیک وضعیت کیفیت زندگی بر اساس سه بافت اجتماعی، فرهنگی و کالبدی در این منطقه است و در این زمینه مهم ترین نیازها برای ارتقای کیفیت زندگی، عوامل تهدیدکننده آن و چگونگی و نوع رضایت از کیفیت زندگی متمایز و قابل تشخیص است.