بررسی اثر نسبت های مختلف کربن- نیتروژن در سیستم پرورش متراکم بایوفلاک بر شاخص های رشد و سلامت ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio)

فن آوری بایوفلاک سیستمی است که با تنظیم نسبت کربن و نیتروژن درون آب و افزایش تراکم میکروارگانیزم های هتروتروف برای پیشبرد منافع پرورش دهنده استفاده می شود. در این تحقیق اثر نسبت های مختلف کربن به ازت در تکنولوژی پرورش متراکم بایوفلاک بر شاخص های رشد و برخی شاخص های آسایش ماهی کپور معمولی ارزیابی گردید. به این منظور تعداد 420 عدد بچه ماهی کپور معمولی با وزن متوسط (5/9±40) گرم به چهار تیمار در سه تکرار تقسیم گردیدند: تیمار اول، دوم و سوم به ترتیب به سیستم بایوفلاک با نسبت های کربن به ازت 1:15، 1:20 و 1:25 اختصاص داده شد، و تیمار چهارم تیمار شاهد بود. ماهی ها به مدت 90 روز پرورش داده شدند و به فواصل یک ماهه زیست سنجی و نمونه گیری انجام گرفت. شاخص های رشد و برخی شاخص های سلامت ماهی شامل: خصوصیات ظاهری شامل رنگ ماهی، آلودگی انگلی و قارچی، بدشکلی ها، خصوصیات رفتاری (تنفسی، اشتها و نوع شنا) و ساختارهای بافتی آبشش، کبد، کلیه و پوست پرداخته شد. نتایج نشان دادند که شاخص های رشد در تیمارهای بایوفلاک به طور معنی داری بهتر از تیمار شاهد بود (0/05>p). هرچند که شاخص های رشد مورد بررسی در بین سه تیمارهای بایوفلاک تفاوت معنی داری نداشتند. در بین شاخص های سلامت ماهی مورد بررسی نیزتغییرات قابل ملاحظه ای در بررسی های فوق مشاهده نشد و ماهیان در این شرایط توانستند با سلامت نسبی و قابل قبولی پرورش یابند و هیچ گونه ضایعه بافتی و تک یاخته ای بیماری زایی در مطالعات میکروسکوپی مشاهده نشد. به عنوان نتیجه گیری کلی می توان سیستم پرورش متراکم با فن آوری بایوفلاک را برای برخی گونه ها ازجمله کپور معمولی مناسب دانست.